22 stycznia 2019
Ten dzień to był jeszcze jeden zwyczajny, zimowy czas dla większości ludzi na świecie, może za wyjątkiem członków Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, którzy tego dnia obchodzili wspomnienie odejścia do nieba swojego założyciela św. Wincentego Pallottiego. Lecz jestem przekonana, że ten dzień był wyjątkowym przynajmniej dla dwóch osób: s. Agnieszki
i s. Katarzyny, które akurat w tym dniu przeżywały obłóczyny. Co to są obłóczyny? Można by powiedzieć, że to czas, gdy nowicjuszka zakłada już strój zakonny, który, co prawda, różni się od stałego stroju kolorem welonu, bo jest biały. Obłóczyny – to dzień, w którym Pan zakłada swoim oblubienicom ślubne szaty.
Przygotowania do tego wyjątkowego dnia zaczęły się o wiele, wiele wcześniej. Aby wszystko było gotowe i wypadło jak najlepiej, Siostry uszyły nowicjuszkom stroje zakonne i welony. Nowicjuszki przygotowywały się duchowo do tego dnia. Przed samymi obłóczynami s. Agnieszka i s. Katarzyna rozpoczęły trzydniowe skupienie, które odbywały w całkowitym milczeniu. Siostry miały okazję jeszcze raz zgłębić swoją relację z Jezusem i zbliżyć się do swojego Oblubieńca.
W przeddzień obłóczyn, wieczorem w poniedziałek postulantki przygotowały, jako prezent dla nowicjuszek, Adorację Najświętszego Sakramentu z fragmentami z Pisma Św., komentarzem i śpiewem. W tym spotkaniu z Jezusem Eucharystycznym polecały intencje serca, szczególnie Siostrę Agnieszkę i Siostrę Katarzynę, które Pan powołał do Swojej służby, aby niosły Go tam, dokąd je pośle, aby były Jego głosem, pełne radości i pokoju, na wzór Maryi, Naszej Matki. Na koniec adoracji postulantki prosiły, aby Sam Jezus, Nauczyciel i Mistrz wspomagał Siostry:
aby ten czas wykorzystały dla lepszego poznania Jezusa przez studium Biblii, lekturę i posłuszeństwo,
aby nie poprzestawały na zewnętrznych oznakach religijności, ale kochały Go całym sercem, całą duszą i całym umysłem,
aby chęć poprawy i pracy nad sobą potwierdzały życiem i postępowaniem,
aby każdy, kogo spotkają na swojej drodze życia widział w Nich wzór do naśladowania.
Czas przygotowań minął bardzo szybko. Wreszcie nadszedł tak długo oczekiwany dzień obłóczyn. S. Agnieszka i s. Katarzyna procesyjnie ze świecami w rękach razem z kapłanem weszły do kaplicy. Rozpoczęła się modlitwa Jutrznią, po której zostały poświęcone stroje zakonne nowicjuszek. Siostry ucałowały je i przyjęły z rąk Siostry Prowincjalnej s. Iwony Nadziejko SAC.
Po wejściu nowicjuszek ubranych w habitach i białych welonach, rozpoczęła się Msza Święta, której przewodniczył ks. Mariusz Wieczorkiewicz. Podczas homilii, Ksiądz odniósł się do słów Ewangelii o posłaniu 72 uczniów
i odprawieniu ich po dwóch, aby głosili Dobrą Nowinę. Ksiądz zauważył, że w tym dniu też tu mamy dwie uczennice Jezusa, które podążając za Oblubieńcem, przyoblekły się w nowe szaty ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. Następnie Ksiądz Mariusz przywołał tekst drugiego czytania, Hymn o miłości
i zaproponował Siostrom zamiast słowa miłość postawić swoje imię:
„s. Agnieszka cierpliwa jest, s. Katarzyna łaskawa jest…”. Co miało stać się zachętą do dalszego doskonalenia się.
Po Mszy Świętej rozpoczęło się świętowanie tego wyjątkowego wydarzenia, w którym uczestniczyły nie tylko siostry „Domu pod Lasem”, ale i Siostra z Zarządu.
Po południu w Kaplicy Siostry wysłuchały TRANSITUS ŚW. WINCENTEGO PALLOTTIEGO na podstawie tekstu ks. Francesco Amoroso SAC. Czytane przez nowicjuszki na podkładzie muzyki poważnej wzruszające fragmenty z ostatnich chwil życia św. Wincentego mówiły o godzinie przejścia, chorobie, która otworzyła mu Bramę Niebios i spotkaniu z siostrą śmiercią.
S. Agnieszce i s. Katarzynie życzymy, aby Jezus Chrystus był Waszą SZATĄ, która będzie ZDOBIŁA, OCHRANIAŁA i ODRÓŻNIAŁA od innych. Noście ją zawsze i wiernie. Zwiążcie swoje życie z życiem Jezusa, swoją wolę z wolą Jezusa. Życzymy wytrwania w powołaniu do końca, otwierania się na Boże Słowo każdego dnia.
Helena Jurszo
(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)
